Maandag 2 september gingen we naar de pijnpoli in het Erasmus MC in Rotterdam om het vervangen van de baclofenpomp voor te bereiden.
De baclofenpomp is een onderhuidse pomp in zijn buik die iedere twee maanden bijgevuld wordt met medicatie (baclofen) die ervoor zorgt dat zijn spierspanning beter onder controle is.
Lange autoritten vindt Bjorn best een beetje spannend, dus we gingen met zijn vieren op pad. Kars was onze chauffeur en Marianne en mama zaten vanachter ieder aan een kant van Bjorn in de bus. Eerste deel van de rit was Bjorn wel wat gespannen en zweterig, maar op zich ging het best goed.
Aangekomen in het Erasmus moesten we ons eerste inschrijven, wat een groot modern licht ziekenhuis! Heel anders dan het UZ Gent waar we anders altijd komen.
De arts die de pomp gaat vervangen zag Bjorn vandaag voor het eerst. Voorheen waren we altijd onder controle in het UZ Gent, maar omdat het twee jaar geleden niet haalbaar meer was om Bjorn in de auto mee te nemen naar Gent voor het bijvullen van de pomp wordt dit sindsdien door een Nederlandse thuiszorgorganisatie aan huis gedaan. Heel fijn voor ons en Bjorn, maar dat betekende wel dat Bjorn moest worden overgedragen aan het Erasmus voor het volgen van zijn pomp omdat er geen samenwerkingsverband met België is. Handig is wel dat de verpleegkundige die meestal de refills thuis komt doen ook op de poli in het Erasmus werkzaam is. De lijntjes zijn daardoor kort.
Bij het bespreken hoe de pomp vervangen gaat worden werden ook de risico's en mogelijke complicaties besproken. En dat zijn er helaas nogal wat. Het vervangen van de pomp die rechtsonder in de buik bij Bjorn zit is op zich geen grote operatie: de huid wordt opengemaakt vlak boven de pomp, de oude pomp eruit gehaald en losgekoppeld van de catheter (het slangetje) dat de baclofen naar rechtstreeks naar de vloeistof rond zijn ruggenmerg brengt. Ze controleren dan of er ruggemergvocht uit de catheter komt. Als dit goed gaat wordt de nieuwe pomp aangekoppeld en terug in zijn buik geplaatst. Het zou zo kunnen zijn dat de catheter niet meer goed zit of lekt. Wanneer dat zo is zou er een nieuwe catheter gezet moeten worden. En dat is moeilijk omdat de hele rug van Bjorn vol zit met schroeven en pinnen van de scoliose-operatie. De narcose is ook een risico en dan met name het terug bijkomen uit narcose. Bij vorige operaties had hij last van benauwdheid en paniek. Zijn longen zijn niet heel groot, en hij heeft veel last van slijmen waardoor de longen best kwetsbaar zijn. Wondgenezing tot slot kan ook moeizaam worden door zijn hoge spierspanning.
Afgesproken werd dat Bjorn een nacht moet blijven op de afdeling, normaal kunnen de meesten na vervangen van de pomp eind van de dag terug naar huis. Een datum werd geprikt: woensdag 16 oktober.
Na een broodje in het restaurant moesten we nog bij de anesthesie langs. Het was handig dat we al tevoren verslagen van de operaties in UZ Gent hadden opgevraagd en meegenomen. Het verwijderen van het beademingsbuisje is bij de laatste operaties niet altijd in een keer goed gegaan. Laatste keer na de scoliose operatie heeft hij daardoor een week langer op de IC aan de beademing gelegen. Na overleg werd besloten dat de anesthesisten Bjorn na de operatie graag wat langer dan gebruikelijk op de PACU (post anesthesie care unit) willen houden, misschien zelfs wel de hele nacht. Totdat ze zeker weten dat hij helemaal stabiel is. Het geeft wel een goed gevoel dat we zo serieus genomen worden.
Na nog een keelkweek om te kijken of Bjorn geen vervelende huidbacteriën heeft die de genezing van de wond zou kunnen beïnvloeden konden we aan de terugreis naar Zeeuws Vlaanderen beginnen. Bjorn was helemaal versleten en zat steeds te dommelen in de auto. Eind van de middag waren we weer lekker thuis.
Reactie plaatsen
Reacties